وضعیت عملکرد پدران پس از گذر به مرحلۀ پدری و عوامل مرتبط با آن

زمینه و هدف: مشارکت مردان در برنامه های مراقبتی خانواده یکی از استراتژی های مهم سلامت مادر و کودک می باشد، در این راستا مطالعه ای با هدف تعیین نحوه و میزان عملکرد مردان پس از گذر به مرحله پدری انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در سال92-1391 در شهر زنجان انجام شد. عملکرد 403 نفراز پدران که هشت هفته از زایمان همسرانشان می گذشت، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و پرسشنامهاستاندارد عملکرد پدران (ifs-f) بررسی و بر اساس نقطه برش میانه، وضعیت عملکرد سطح بندی شد. روایی محتوا با ضریب نسبی 89/0 و پایایی حیطه های عملکرد با ضریب آلفای کرونباخ 52/0-90/0 تأیید و داده ها با آمار توصیفی و آزمون کروسکال والیس در سطح اطمینان 95 درصد آنالیز شدند. یافته ها: بیشترین میانگین عملکرد پدران در حیطه شغل وکمترین مربوط به حیطه اجتماع بود. افزایش مشارکت نسبت به دوران حاملگی، در فعالیت های منزل 2/23 درصد، مراقبت از فرزند دیگر خانواده 4/30 درصد بود. نزدیک به 7 درصد پدران درفعالیت شغلی و 6/27 درصد در حیطه فعالیت های اجتماعی- ارتباطی افت عملکرد داشتند. میانگین عملکرد پدران با سن ازدواج، شغل، تعداد فرزندان، تحصیلات و تجربه اول پدر شدن ارتباط معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد در اکثر حیطه ها پدران عملکرد متوسطی داشتند. با توجه به اهمیت مشارکت مردان در سلامت زنان و کودکان و متأثر بودن وضعیت عملکرد پدران از متغیرهای دموگرافیک، آموزش و شرکت پدران مخصوصاً پدران جوان با تحصیلات پایین در کلاس های آمادگی برای والد شدن ضروری به نظر می رسد.